همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو
دوباره بار غم می شینه روی شونه های منهمین که می شکفی مثه یه گل میون دفترم
دوباره گرمی لبات رو بار گونه های من
همین که میری از دلم قرار آخرم میشی
دوباره زخم می خورم دوباره باورم میشی مهرنوش
همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت
نمیشه که نبارمت
همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت